FOLKBOKS: CHŁODNA GŁOWA

Przedstawiamy Wam pierwszą odsłonę wiosennej ofensywy Bokser.org, debiutancki tekst Sławomira Radtke, naszego nowego publicysty. Sławek uwielbia boks prowincjonalny, egzotyczny, folkowy, stąd tytuł jego autorskiego cyklu - Folkboks. Czytajcie, komentujcie, cieszcie się pięściarstwem ze wszystkich zakątków świata.

FOLKBOKS: CHŁODNA GŁOWA

- Niewielu niezwyciężonych mistrzów wagi ciężkiej podróżowało do innych krajów i pokonywało faworytów. Co cię do tego zmotywowało?

- Emmanuel Steward powiedział kiedyś: ''Jeśli chcesz zostać wielką gwiazdą, musisz podróżować do innych krajów i walczyć z ich mistrzami''. To zamierzam robić. Następna będzie Antarktyka.

-Dlaczego Antarktyka?

-Chcę udać się do Antarktyki, by walczyć o mistrzostwo świata wagi ciężkiej. Gdyby doszło do takiej walki, byłby to precedens.

-Są jacyś zawodnicy w Antarktyce?

-Nie, ale sprowadzimy ich tam.

                   Tyson Fury przed walką z Deontayem Wilderem

Mimo, że sprowadzenie boksu na lodowe pustkowia wydaje się dziś mało prawdopodobne, to sam pomysł "Króla Cyganów" zawiera w sobie ideę pięściarstwa jako sportu dostępnego dla wszystkich i w każdym miejscu na świecie. Czy jednak rzeczywiście jest możliwe, by boks zagościł nawet na najbardziej odległych i nieprzyjaznych dla człowieka terenach? Zważając na to, że nie wymaga olbrzymiego pola golfowego z idealnie skoszoną trawą, nic nie stoi na przeszkodzie. Jedyna na świecie ''bokserska wyspa'' znajduje się zresztą w Antarktyce. Nazwa Boxing Island, wyspy położonej w zachodniej części Ziemi Grahama, co prawda nie ma żadnego związku ze sportem, ale kto by zwracał uwagę na szczegóły. Pięściarską epokę na pokrytym lodem ''szóstym kontynencie'' zapoczątkował szwajcarski podróżnik i odkrywca Xavier Mertz, który był jednym z uczestników australijskiej wyprawy antarktycznej. Na archiwalnej fotografii z grudnia 1911 r. Mertz i chirurg Archibald McLean toczą pięściarski bój na statku SY Aurora u wybrzeży Antarktyki. Nielicznymi obserwatorami wydarzenia byli członkowie australijskiej załogi, z której wielu nie było dane by powrócić do swoich domów. Nie wrócił także Xavier Mertz.

Oswajanie niedostępnej Antarktyki trwa do dziś. Amerykańska stacja McMurdo przypomina niezbyt urokliwą, choć dobrze zagospodarowaną górniczą miejscowość, w której mieszkańcy mogą po pracy pójść na kręgle czy kawę. Trudno jednak wyobrazić sobie zorganizowanie tam wielkiego pięściarskiego pojedynku o mistrzostwo świata wagi ciężkiej. Mieszkańcy mimo to wciąż (prawdopodobnie nieświadomie) kontynuują pięściarskie dziedzictwo Xaviera Mertza. Sporty walki, uważane za najlepszą metodę podtrzymania sprawności fizycznej, są często uprawiane przez członków wypraw antarktycznych.

Na przeciwnym biegunie boks także ma się całkiem dobrze. W norweskim mieście Bodø, znajdującym się za Kołem Podbiegunowym, corocznie organizowany jest amatorski turniej Arctic Boxing, w którym stale biorą udział reprezentanci Norwegii, Szwecji, Finlandii i inni zaproszeni goście lubujący się w chłodnym klimacie. Płynąc nieco dalej na zachód trafiamy do Nuuk, niewielkiej stolicy Grenlandii, olbrzymiego i wyjątkowo zimnego terytorium zależnego od Danii, gdzie prężnie rozwija się boks olimpijski. Ojczyzna Inuitów bynajmniej nie przypomina osiedli złożonych z igloo, gdzie młody Anaruk co rano poluje z harpunem na foki. Mimo oczywistych, klimatycznych ograniczeń, życie na Grenlandii (mimo że skromniejsze) nie odbiega szczególnie od europejskich standardów. Mekką grenlandzkiego pięściarstwa jest Fight Club Nanoq, który blisko współpracuje z klubami z Islandii i Danii. Efektem wspólnych inicjatyw są wyjazdy grenlandzkich pięściarzy za granicę, a także mecze towarzyskie organizowane na swoim własnym, mroźnym podwórku. Zawodnicy z „Zielonego Kraju” są zresztą uprawnieni do rywalizowania o tytuły mistrzowskie w Danii, gdzie również odnoszą sporadyczne sukcesy. Zimny klimat zdaje się nie szkodzić pięściarstwu, więc może i na walki mistrzowskie na obu biegunach przyjdzie wkrótce czas.

Zapraszamy również do odwiedzenia kanału Youtube FOLKBOKS >>>