DOBRY BOKS W WYKONANIU CALLUMA SMITHA

Callum Smith (17-0, 12 KO) - najmłodszy i podobno najbardziej uzdolniony z bokserskiej rodziny, udowodnił w konfrontacji z Christopherem Rebrasse (23-4-3, 6 KO), że słowa pochwały mu się po prostu należą. Pomimo dzielnej postawy jak zwykle bitnego Francuza wygrana pięściarza z Liverpoolu nie podlegała dyskusji.

Anglik rozpoczął co prawda na wstecznym, ale długim lewym prostym i mocnym prawym krzyżowym kontrolował przeciwnika z dystansu. Od czwartej rundy pressing reprezentanta "Trójkolorowych" zaczął przynosić efekty. Coraz częściej dobierał się do skóry faworyta, choć ten nie tracił głowy i nawet opierając się o liny strzelał groźnymi bombami. Nieustannie i niezwykle konsekwentnie obijał za to doły, co przyniosło skutek w końcówce.

Kolejny już lewy hak pod prawy łokieć - w okolice wątroby, odebrał w końcu oddech Rebrasse, który w dziesiątej rundzie z grymasem bólu przyklęknął. Z wielkim trudem powstał na osiem i przez moment cierpiał przy każdym kolejnym uderzeniu Smitha, lecz nie padł, a po pół minuty znów zaczął nacierać. Anglik zaakcentował końcówkę i wygrał jak najbardziej zasłużenie. Punktacja 120:107 i szczególnie dwa razy po 118:110 wydaje się być sprawiedliwa, ale czasami jest tak, że nawet sprawiedliwa punktacja ani trochę nie oddaje tego, co działo się w ringu. Bo Smith niewątpliwie wysoko wypunktował byłego mistrza Europy, a mimo wszystko musiał bardzo ciężko zapracować na ten sukces.

- To strasznie twardy facet, trzeba oddać mu należyty szacunek. Ciągle szedł do przodu, więc postanowiłem poboksować. Wyszedłbym na głupka gdybym zrobił inaczej. Ten facet udowodnił o swoich umiejętnościach w potyczkach na najwyższym poziomie. Ja natomiast udowodniłem tym samym, że potrafię boksować i coś więcej niż tylko szybko nokautować. Jestem też w stanie trzymać się nakreślonego planu taktycznego. Uwielbiam szybkie nokauty, lecz jeśli mam zostać mistrzem świata, to potrzebuję również takich walk jak ta - powiedział zadowolony z własnej postawy 25-latek.