SUBIEKTYWNY RANKING MAYNARDA CZ. 6

Prezentujemy szóstą część światowego rankingu, którego autorem jest nasz Forumowy Moderator, Maynard. Dzisiejsze zestawienia obejmują niezwykle popularne w Polsce kategorie - półciężką i junior ciężką, co z pewnością zaowocują ciekawą polemiką z Autorem rankingu w poniższych komentarzach.

RANKING WAG PÓŁCIĘŻKIEJ I JUNIOR CIĘŻKIEJ

Zwracamy uwagę na nazwiska dwóch Polaków (to pierwsi nasi rodacy w Subiektywnym Rankingu Maynarda) - Krzysztofa Włodarczyka i Mateusza Masternaka. Zapraszamy więc do analizy i merytorycznej dyskusji na stronie głównej (komentarze) oraz na Forum BOKSER.ORG.

KATEGORIA PÓŁCIĘŻKA - w chwili obecnej, jest to jedna z najgorzej obsadzonych kategorii wagowych w zawodowym boksie. Jest tu kilku doświadczonych bokserów w czołówce, ale zdecydowanie brakuje zaplecza. Co prawda pojawiło się paru uzdolnionych pięściarzy, jak Syllach, czy też Chilemba, ale nie mogą oni doczekać się szansy walki o tytuł mistrzowski. Pasy są zablokowane przez posiadaczy, którzy w ogóle na nie nie zasłużyli (Szumenow, Cleverly, Cloud), jedynie o WBC biła się w ostatnich latach ścisła czołówka tej kategorii, ale we własnym, niezbyt licznym gronie (Hopkins, Pascal, Dawson).

1. Bernard Hopkins
Legenda na zawodowych ringach. "The Executioner" w wieku 46 lat był w stanie dać dwie świetne 12-rundowe walki przeciwko Pascalowi, który powinien stracić pas już po pierwszej z nich. Później niestety odniósł kontuzję w pojedynku z Dawsonem, ale już niedługo powtórka. Mimo wszystko, gdyby nie nazwisko, w chwili obecnej Hopkins byłby uważany za dość przeciętnego mistrza, jednak w tej słabo obsadzonej kategorii, ciągle jest liderem.
2. Chad Dawson
Pierwszy poważny tytuł wywalczył już w wieku 24 lat, pokonując Tomasza Adamka. Później postawił głównie na walkę z "nazwiskami" pokonując dwukrotnie Glenna Johnsona i Antonio Tarvera. W końcu trafił na pogromcę w osobie Jeana Pascala, któremu udało się wykorzystać ewidentnie słaby dzień Dawsona. W zeszłym roku pokonał Adriana Diaconu w eliminatorze i stanął naprzeciw Hopkinsa w walce o swój dawny pas WBC, ale starcie to, w którym Dawson miał dobry początek, zostało uznane za n/c, kiedy mistrz odniósł kontuzję barku. Rewanż 28 kwietnia.
3. Gabriel Campillo
Umieszczenie Hiszpana na tak wysokim miejscu, może wydać się nieco kontrowersyjne, kiedy popatrzymy na jego oficjalny rekord. Jednak tak się składa, że jest on kłamliwy, gdyż w rzeczywistości, to Campillo był dwukrotnie lepszy od Szumenowa i Murata, oraz, ostatnio, w walce mistrzowskiej od Clouda. Obok Carlosa Moliny chyba największy pechowiec w zawodowym boksie. Pytanie, czy otrzyma jeszcze jedną szansę, żeby udowodnić swoją wartość?
4. Jean Pascal
Kanadyjczyk pochodzący z Haiti miał swój wielki dzień 14 sierpnia 2010, gdy po dobrej walce pokonał lidera półciężkiej - Dawsona. Jednak, okazało się, że to był raczej jednorazowy "wyskok" Pascala, który następnie okazał się zdecydowanie słabszy od wiekowego Hopkinsa. Obecnie czeka na kolejną szansę, być może eliminator WBC, być może od razu walkę o pas z wygranym w pojedynku Hopkinsa z Dawsonem.
5. Tavoris Cloud
Styl walki prosty, niczym budowa cepa, ale często skuteczny, ponieważ wielu spośród rywali Clouda wylądowało na deskach. Lądował tam dwukrotnie także jego ostatni przeciwnik - Campillo, ale zdołał się podnieść i w przekroju całej walki zasłużył na odebranie Amerykaninowi pasa. Kolejny pojedynek prawdopodobnie z Karo Muratem. Powinien być to co najwyżej eliminator do Campillo...
6. Nathan Cleverly
Przy słabości półciężkiej, nawet tak przypadkowy mistrz, jak Walijczyk, łapie się na dość wysokim miejscu. Najbardziej wartościowa wygrana, to ta z Muratem przed czasem. Później, rywale byli już zdecydowanie słabsi, a i tak miał z dwoma z nich problemy. Przeciętny Nadjib Mohammedi zaserwował "Clevowi" dawkę męczarni w ringu, a nieco tylko lepszy Bellew został chyba pokrzywdzony przez sędziów, bo zasłużył na remis. Niestety, nie zapowiada się, żeby rywale w najbliższej przyszłości mieli być lepsi, chociaż czeka dobry obowiązkowy pretendent - Rosjanin Suchocki.
7. Isaac Chilemba
Pięściarz z Malawi najpierw podbił RPA, a teraz zaczyna robić furorę w Stanach Zjednoczonych. Na liście pokonanych przez niego są takie nazwiska, jak Ngumbu, Własow, czy Meroro, ale największe wrażenie robi ostatnia wygrana - pewne pokonanie cenionego Edisona Mirandy. Do tego remis z innym talentem z południowej Afryki - Tommym Oosthuizenem. Bilans, jak na 24-latka, znakomity.
8. Eduard Gutknecht
Urodzony w Kazachstanie Niemiec jest aktualnym mistrzem Europy w półciężkiej. Bardzo aktywny w ostatnim czasie, stopniowo "czyści" scenę na starym kontynencie, wygrywając z takimi zawodnikami, jak Użelkow i McIntosh. Najbliższa walka z niezłym Francuzem Averlantem. Bardzo możliwe, że potem Sauerland załatwi mu "title shot". Gutknecht miał już jedną taką szansę, ale w super średniej lepszy okazał się rodak - Robert Stieglitz.
9. Dmitrij Suchocki
Rosjanin słynący z nieustępliwości i nieprzyjemnego uderzenia. W 2009 roku był blisko pokonania ówczesnego mistrza WBO - Braehmera, od tego czasu rozbił przed czasem 4 kolejnych rywali, a wśród nich tego samego Mohammediego, z którym męczył się Cleverly, zdobywając tytuł oficjalnego pretendenta WBO i zyskując nadzieję na upragnioną walkę o tytuł z Walijczykiem, który jednak wyraźnie go unika.
10. Ismaił Syllach
Ostatnie miejsce w dziesiątce, zdobywa nieco na zachętę czarnoskóry Ukrainiec, mieszkający w USA, a ostatni walczący głównie w Rosji. Jego najbardziej znana "ofiara" to Kubańczyk Despaigne, pewnie pokonany w marcu zeszłego roku. Niestety, to zwycięstwo sprawiło, że czołówka wyraźnie zaczęła go unikać, pomimo wysokich miejsc w rankingach nie może otrzymać szansy w eliminatorze. Najbliższa walka w USA, 27 kwietnia, przeciwko niepokonanemu Denisowi Graczewowi.

KATEGORIA JUNIOR CIĘŻKA

1. Yoan Pablo Hernandez
Kubańczyk walczący w barwach stajni Sauerlanda wywalczył w lutym wakujący pas The Ring, wygrywając po wyrównanej walce ze Stevem Cunninghamem, który zdołał 2 razy podnieść się z desek i urwać nowemu mistrzowi kilka rund w drugiej części pojedynku. Podobny scenariusz miało ich pierwsze starcie, gdzie jednak doszło do kontrowersyjnego zastopowania walki przez sędziego i liczenia kart punktowych po 6 rundzie. Tam jednak, w przeciwieństwie do rewanżu, wyniki na kartach były podejrzane. Poza Cunninghamem, Hernandez pokonał kilku solidnych pięściarzy, z Hereliusem i Liciną na czele.
2. Marco Huck
Pochodzący z Bośni reprezentant Niemiec szykuje się do wielkiego rewanżu z Olą Afolabim, do którego dojdzie 5 maja. W ostatniej walce, po bardzo dobrym występie, został jednak ogłoszony przegranym w konfrontacji z "półmistrzem" kategorii ciężkiej - Powietkinem. Wcześniej, w junior ciężkiej, nieznacznie, ale zasłużenie wygrał z Lebiediewem, oraz zdecydowanie z całą plejadą przeciętnych, lub słabych pretendentów wyczarowanych przez Sauerlanda i WBO.
3. Steve Cunningham
W świetle jego ostatnich występów - z Liciną i Hernandezem, niektórym tak wysokie miejsce "Cunna" może wydać się kontrowersyjne. Jednak, uważam, że z Hernandezem, gdyby nie nokdauny, mógłby wygrać oba pojedynki, a wcześniejsze walki, z Włodarczykiem, Huckiem, Braithwaitem, udowodniły, że to jeden z liderów tej kategorii wagowej, i za takiego nadal go uważam. Szkoda tylko, że nie ma mocniejszej szczęki.
4. Denis Lebiediew
Były żołnierz Specnazu nie jest może zbyt efektownym pięściarzem, ale jego solidny styl i mocny cios zdały egzamin w walkach ze słabszymi rywalami. Udało mu się także ustrzelić całkiem niezłych oponentów, na czele z Aleksiejewem. Niestety, na Hucka było to już za mało, a po przegranej w Niemczech, Lebiediew zaczął rozmieniać się na drobne i walczy z wypalonymi weteranami. Kolejny rywal, nazwiskiem Cox, to w dodatku kompletny anonim.
5. Krzysztof Włodarczyk
"Diablo" może i przegrał oba pojedynki z Cunninghamem, ale udowodnił w nich, że jest tylko niewiele gorszy od ścisłej czołówki swojej kategorii. Zdołał zdobyć pas WBC, ale jego rywale w ostatnich 4 latach, to jednak już nie jest poziom Cunninghama. Jedynie wygrana przez KO z Greenem robi wrażenie. Jednak może być to zaledwie "łabędzi śpiew" mającego problemy pozasportowe Włodarczyka, którego promotor w dodatku nie jest w stanie obecnie zorganizować mu żadnej sensownej walki.
6. Ola Afolabi
Czarnoskóry Londyńczyk o wesołym usposobieniu i nieco leniwym trybie życia, wreszcie otrzymał szansę, na którą zdecydowanie zasługiwał od czasu pierwszego pojedynku z Huckiem - rewanż, o którym mówił w niemal każdym wywiadzie. pomogło mu w tym zdobycie pasa WBO interim, po zdemolowaniu Walerego Brudowa, oraz porażka Hucka w wyższej dywizji. 5 maja dowiemy się, kto zrobił większe postępy od czasu pierwszej walki.
7. Lateef Kayode
Mieszkający w LA Nigeryjczyk wyczyścił sporą część sceny w junior ciężkiej na kontynencie amerykańskim. 26 maja czeka go najważniejsza walka w karierze, kiedy stanie naprzeciw ciągle niezłego rutyniarza, Antonio Tarvera. Pytanie, czy jego dość prosty styl walki wystarczy na tak doświadczonego rywala? Wygrana może doprowadzić go na szczyt, porażka sprawić, że kibice o nim zapomną.
8. Antonio Tarver
Stoczył w junior ciężkiej zaledwie jedną walkę, jednak wynik, a zwłaszcza styl tego niesamowitego zwycięstwa przed czasem z Dannym Greenem, pozwala mu zameldować się w dziesiątce. Starcie z Kayode to konsekwencja tamtego pojedynku i szansa na otrzymanie walki o pas bardziej istotny, niż IBO, który posiada.
9. Aleksander Aleksiejew
Aktualny mistrz Europy, w pięknym stylu odprawił z kwitkiem Enada Licinę na gali promotora Serba - Sauerlanda. Wcześniej zaliczył wiele wygranych nad słabszymi rywalami, ale jego bilans zdecydowanie psują porażki przed czasem z Ramirezem i Lebiediewem. Ma szansę uczynić kolejny kro w kierunku odbudowania kariery, gdy 11 maja zmierzy się w obronie pasa EBU ze znanym i popularnym w Niemczech weteranem - Firatem Arslanem.
10. Mateusz Masternak
Jeden z największych talentów tej dywizji, od niedawna w barwach stajni Sauerlanda, niedługo już zaliczy swój pierwszy poważniejszy występ przed niemiecką publicznością, gdy naprzeciwko niego stanie najlepszy Meksykanin w junior ciężkiej - Felipe Romero. Jeżeli wygra, może zmierzyć się z Aleksiejewem o EBU na jesień.