ADAMEK: NIE MYŚLĘ O WALCE Z GOŁOTĄ

- Moim zadaniem jest trenowanie i wygrywanie walk. Muszę wygrywać, jeśli chcę jeszcze raz spróbować zostać mistrzem świata wagi ciężkiej - mówi Tomasz Adamek (44-2, 28 KO) w rozmowie z "Przeglądem Sportowym". Polski bokser najbliższy pojedynek stoczy najprawdopodobniej w marcu w USA.

Przegląd Sportowy: Od poniedziałku grupa Main Events nie jest już pańskim współpromotorem. Czy to najlepsza opcja?
Tomasz Adamek: Coś się zaczęło, coś się teraz kończy. Nie potrzebujemy już dalszej współpracy. Czas związku z Main Events był dobry, za wszystko im dziękuję, lecz teraz każdy idzie swoją drogą. Moim szefem jest Ziggy Rozalski, który zna tutaj, w Stanach Zjednoczonych, mnóstwo ludzi i od tej pory będziemy działali sami.

- I co teraz?
TA: Nic się nie zmieni. Mamy przyjaciół, którzy pomogą nam z organizacją gal. Moim zadaniem jest trenowanie i wygrywanie walk. Muszę wygrywać, jeśli chcę jeszcze raz spróbować zostać mistrzem świata wagi ciężkiej. Kolejny pojedynek czeka mnie pewnie w marcu. Myślę, że w New Jersey albo w Nowym Jorku, bo tutaj mam w Ameryce swoich kibiców. Nie wiem jeszcze z kim się zmierzę, to odległa sprawa. Wiadomo natomiast, że nie będzie to Chris Arreola czy jakiś inny bokser tego pokroju. Raczej zawodnik średniej klasy. Później, latem, stoczę kolejną potyczkę, którą pokazywałaby amerykańska telewizja. W przyszłym roku zamierzam trzykrotnie walczyć, więc zimą czekałoby mnie już coś naprawdę dużego, a w 2013 roku chciałbym jeszcze raz stanąć do rywalizacji o pas mistrza świata wagi ciężkiej.

- To z kim spotka się pan w marcu? Mówiło się choćby o Royu Jonesie juniorze czy Jameelu McCline'ie.
TA:Naprawdę nie wiem nic poza tym, że chcemy, aby to był ktoś znany, kto pozwoli stworzyć fajne show. Mogę natomiast powiedzieć, że na pewno rywalem nie będzie Roy Jones junior. McCline niby się oferował, ale nie ma teraz o czym mówić. Inna sprawa, że codziennie ktoś dzwoni do Ziggiego i proponuje nam pojedynek albo współpracę. My jednak na nikogo się nie oglądamy i liczymy na siebie. Jestem teraz u mojego trenera Rogera Bloodwrotha i pracujemy nad techniką. Robię wszystko, aby otrzymać kolejną szansę i ją wykorzystać w 2013 roku. To mój zawód, mój cel i moje życie.

- W Polsce przez chwilę pojawił się temat pańskiego rewanżu z Andrzejem Gołotą. Chciałby pan takiego starcia? Według mnie nie miałoby to sensu.
TA: Nic mi na ten temat nie wiadomo ponad to, co... przeczytałem w mediach. Przecież Andrzej nie był w ringu od czasu naszej potyczki (24 października 2009 roku w Łodzi – przyp. red.), więc o czym tu mówić? Raz już z nim wygrałem. Andrzej chciał tamtej walki. A teraz? W ogóle o tym nie myślę. Przyjechałem na dziesięć dni do Rogera, trenuję dwa razy dziennie, ciągle się uczę i czuję, że robię postępy. Chcę pojedynków, które pomogą mi wrócić na szczyt.

- Coraz więcej bokserów wagi junior ciężkiej myśli o podboju królewskiej kategorii. Był pan, David Haye, a teraz Marco Huck. O wadze ciężkiej mówi się też w kontekście Krzysztofa Włodarczyka.
TA: To ich sprawa, chłopaki przecież wiedzą, co robią i czego chcą. Ja też szedłem tą drogą. Jako junior ciężki byłem mistrzem świata, ale brakowało dobrych ofert. Postanowiłem poszukać ich w kategorii ciężkiej i tak już zostanie. W każdym razie Krzyśkowi życzę jak najlepiej. Swoją drogą, widziałem jego ostatnią walkę z Dannym Greenem. Na punkty pewnie by przegrał, ale zwyciężył po nokaucie, naprawdę efektownym. Kibicom musiało się to podobać.

- Po przegranej walce karierę zakończył ostatnio Paweł Wolak.
TA: To jego decyzja i trudno mi coś powiedzieć. Nie jest jeszcze przecież stary, ale to mądry chłopak i wie, co robi. Widocznie taką podjął decyzję, bo czuje, że przyjął wiele ciosów. Myślę, że też będę na tyle mądry, aby w odpowiednim czasie poczuć, by skończyć karierę. Zresztą, życzę tego każdemu bokserowi. Nie wolno przesadzać, bo to jest ring, walka i przecież ciągle słychać o jakichś przykrych historiach z pięściarzami. Paweł ma rodzinę, ja też. Myślę o najbliższych i... chcę być mądry.

- Powiedział mi pan kiedyś, że jeśli dojdzie do drugiego pojedynku o pas mistrza świata wagi ciężkiej i pan go przegra, to powie „dość".
TA: Wolę scenariusz, w którym wygrywam. Później jeszcze jedna czy dwie walki i w wieku 37 lat zakończę przygodę z boksem. Na razie się nie poddaję. Przegrałem z Witalijem Kliczką, fakt, ale chcę jeszcze raz spróbować.

- Cały czas wraca pan do ostatniego pojedynku.
TA: Wiele osób mówi mi, że nie byłem sobą. To prawda. Słyszę też, że Witalij był bardzo szybki. W tym wypadku myślę jednak, że to ja byłem wolny. W 2009 roku, po przygotowaniach w Stanach, przyjechałem do Polski walczyć z Andrzejem Gołotą. Teraz zrobiłem tak samo, lecz okazało się, że dwa lata to dużo czasu i jest różnica. Roger też mi powiedział, że w starciu z Ukraińcem byłem zwyczajnie wolny. Ba! Kiedy ostatnio przyjechałem do niego, to od razu stwierdził, że teraz, bez treningu, jestem szybszy niż we wrześniu we Wrocławiu. Po tej potyczce wiem jedno – jeśli jeszcze kiedyś będę bił się w Polsce, to przygotowania też odbędą się w naszym kraju, bo czasu się nie oszuka.