ZMARŁ TADEUSZ WALASEK

Z przykrością zawiadamiamy, że w wieku 75 lat zmarł Tadeusz Walasek - wicemistrz olimpijski, mistrz Europy , a także wielokrotny mistrz i reprezentant Polski.

Urodził się 15.07.1936 r. w Elżbiecinie koło Łomży. Swoją przygodę z boksem rozpoczął w kłodzkiej Nysie. Następnie boksował w Sparcie Ziębice i wreszcie w Gwardii Warszawa, w barwach której sięgał po swoje największe sukcesy. W 1956r. po raz pierwszy w karierze dotarł do finału seniorskich mistrzostw Polski w wadze lekkośredniej, w którym przegrał ze Zbigniewem Pietrzykowskim. Zdobył jednak tytuł wicemistrzowski oraz uzyskał awans do drużyny narodowej startującej w Igrzyskach Olimpijskich w Melbourne. Na Antypodach Walasek - boksując w półśredniej - przegrał swoją inauguracyjną walkę z późniejszym srebrnym medalistą Frederickiem Tiedtem (IRL). W kolejnych dwóch występach na olimpijskim ringu w Rzymie (1960) i w Tokio (1964) zdobywał już medale.

W „Wiecznym Mieście” został wicemistrzem olimpijskim w wadze średniej. Chociaż w zgodnej opinii zarówno bezpośrednich obserwatorów finału z Edwardem Crookiem (USA), jak i fachowców pięściarskich powinien zdobyć złoto. Cztery lata później w stolicy Kraju Kwitnącej Wiśni zdobył brązowy medal, a jego półfinałowe starcie z Walerym Popieczenko (ZSRR) należało do niezwykle dramatycznych wydarzeń olimpijskiego ringu. Takich, które na długo pozostają w pamięci kibiców. Polak nie przeląkł się radzieckiego „króla nokautu” i podjął z nim szaleńczą wymianę ciosów. W ostatniej rundzie jednak seria trafień Popieczenki przechyliła szalę zwycięstwa na korzyść rywala Polaka. Zawodnik ZSRR zdobył zresztą w Tokio nie tylko złoty medal, ale także został wyróżniony Pucharem Vala Barkera.

Duże sukcesy odnosił także Tadeusz Walasek na kontynentalnym ringu, zdobywając w trzech startach dwa srebrne i jeden złoty medal mistrzostw Europy. W swoim debiucie na ME (Praga 1957) w wadze lekkośredniej dotarł do finału, gdzie przegrał z Giovannim „Nino” Benvenutim (ITA) - legendą włoskiego pięściarstwa. Dwa sezony później w Lucernie - boksując już w wadze średniej - po raz kolejny wywalczył srebro, po finałowej przegranej z Gienadijem Szatkowem (ZSRR). Wreszcie w Belgradzie (1961) zdobył tytuł mistrzowski, pokonując w finale Jewgienija Fieofanowa (ZSRR).

Kolekcję trofeów sportowych Tadeusza Walaska na arenie międzynarodowej uzupełniają dwa złote medale Spartakiad Gwardyjskich (1959 - Berlin, 1963 - Berlin) oraz jedno srebro (1966 - Sofia). Równie imponująca jest statystyka Jego oficjalnych występów w reprezentacji narodowej w meczach międzypaństwowych: 28 zwycięstw i 4 przegrane.

Natomiast w kraju na przestrzeni siedmiu lat - w sezonach od 1958 do 1964 - w kolejnych startach w Indywidualnych Mistrzostwach Polski Seniorów Tadeusz Walasek nieodmiennie sięgał po mistrzowską szarfę w wadze średniej.

Kończąc karierę zawodniczą miał na swoim koncie 421 pojedynków, z których 378 zwyciężył, 9 zremisował i 38 przegrał. Po zejściu z ringu nie rozstał się z ukochaną dyscypliną sportową. Poświęcił się szkoleniu swoich następców w warszawskiej Gwardii.

Rodzinie zmarłego składamy serdeczne wyrazy współczucia. O uroczystościach pogrzebowych poinformujemy Państwa w odrębnym Komunikacie.

Cześć Jego Pamięci!