VASTAG, FRANCISC

Francisc Vastag urodził się 26 listopada 1969 r. w Resita, jako jeden z dwójki braci bliźniaków. Jest uważany za najlepszego rumuńskiego boksera wszechczasów. Wspólnie z bratem chodzili do jednej klasy w rumuńskiej szkole, choć ich rodzice byli Węgrami. Pierwszym sportem jaki uprawiał Francisc była piłka nożna (był zawodnikiem miejscowego klubu CSM Resita). Jednak pieniądze wydawane na sprzęt, potrzebny do treningów stanowiły zbyt wielkie obciążenie dla jego rodziny, która wiodła skromne życie. W 1977 roku po kłótni o pieniądze, ojciec Francisca opuścił rodzinę, do której powrócił w 1982 roku. W międzyczasie Francisc i jego brat Laci trafili pod skrzydła szanowanego trenera boksu, Vasile Bala.

Pierwszym sparingpartnerem Francisca był jego brat Laci. Trenerskie oko Bala od razu dostrzegło w nim urodzonego zwycięzcę. Udało mu się przekonać go do porzucenia treningów piłkarskich, by mógł całkowicie skupić się na boksie. Dzięki tej decyzji, latem 1983 roku, w wieku 14 lat Francisc rozpoczął drogę do sławy, mimo sprzeciwów ze strony ojca. Na obu braci zwróciła uwagę Rumuńska Federacja Bokserska, która zaprosiła ich na obóz w Resicie. Wzięli udział w finałach krajowych mistrzostw, ale nie osiągnęli tam żadnych znaczących sukcesów. Przełom nastąpił rok później. Dzięki niezwykłej szybkości, Feri [tak nazywano Francisca - przyp. LN] został zawodnikiem klubu ICM Resita i zdobył swój pierwszy w karierze tytuł – mistrza Rumunii juniorów wagi piórkowej (do 57 kg). Od tamtego momentu zaczęło się pasmo sukcesów. Francisca Vastaga. Niebawem wygrał pierwszą międzynarodową walkę, zwyciężając w meczu międzypaństwowym Rumunia-NRD.

Następnym przystaniem w jego karierze były Mistrzostwa Europy juniorów rozgrywane w 1986 roku w Kopenhadze. Feri zaczął przygotowania do turnieju, zajmując miejsce swojego brata, który z powodu problemów zdrowotnych musiał zrezygnować ze sportu. W efekcie na duńskim ringu Vastag zdobył tytuł mistrza Europy wagi lekkośredniej (71 kg). Światową sławę przyniósł mu rok 1987, w którym na ringu w Hawanie został mistrzem świata juniorów w kategorii półśredniej (67 kg). Jego kariera została brutalnie zahamowana w tym samym roku z powodu śmierci siostry Iutki, która zmarła na raka w wieku 32 lat. Po tym wydarzeniu Feri długo nie mógł dojść do siebie, był załamany i przez wiele miesięcy nie trenował.

Z czasem jednak powrócił do uprawiania sportu i rozpoczął przygotowywania do Igrzysk Olimpijskich w Seulu w 1988 roku. Był nadzieją na zakończenie złej passy Rumunii, bowiem od czasu gdy w 1956 roku Nicolae Linca zdobył olimpijskie złoto, żaden rumuński bokser nie potrafił dokonać podobnego wyczynu. Niestety w pierwszym pojedynku (z Abdoukerimem Hamidou z Togo) został zdyskwalifikowany przez sędziego za uderzenie poniżej pasa. Decyzja ta była mocno krytykowana przez Feriego oraz całą drużynę rumuńską. Wskutek tego incydentu, Vastag nie pojechał na mistrzostwa Europy w roku 1989.

Jednak już kilka miesięcy później, 30 września 1989 r. w Moskwie powrócił w wielkim stylu i w wieku 21 lat zdobył tytuł mistrza świata seniorów w wadze półśredniej. Kolejną przerwę w występach zaliczył w styczniu 1990 roku, gdy urodził mu się syn, przez co Rumun nie zdecydował się na udział w Mistrzostwach Europy w Goeteborgu. Rok później zaliczył kolejne niepowodzenie, przegrywając w półfinale mistrzostw świata w Sydney bój z Niemcem Andreasem Otto. Jeszcze gorzej poszło mu na Igrzyskach Olimpijskich w Barcelonie w 1992 roku, gdzie wskutek błędnej decyzji trenerów, zbił wagę do kategorii półśrednie, co na tyle osłabiło jego organizm, że nie udało mu się przejść ćwierćfinałów. Kolejnym wielkim osiągnięciem Vastaga był występ w fińskim Tampere w 1993 roku, gdzie w finale pokonał wielkiego faworyta, Kubańczyka Alfredo Duvergela, zdobywając złoty medal mistrzostw świata w kategorii do 71 kg. Dwa lata później potwierdził swój prymat na świecie, zdobywając w Berlinie trzeci złoty medal mistrzostw świata, pokonując ponownie Duvergela. Amatorską karierę zakończył mając w rekordzie 402 walki, z których przegrał zaledwie 17!  

W wieku 25 lat był absolutnym królem rumuńskiego boksu. Do dzisiaj stanowi wzór dla wielu bokserów z tego kraju, o czym świadczyć może wypowiedź Adriana Diaconu, który nazwał Vastaga swoim idolem i bokserskim mentorem. Jego sukcesy miały ogromny wpływ na rozwój boksu w Rumunii. Zaczęło powstawać coraz więcej bokserskich klubów, do których garnęło się coraz więcej chłopców. Sukces jednego człowieka sprawił że boks zaczął być traktowany niemal jako jeden z narodowych sportów tego kraju, dorównując popularnością tak lubianym w Rumunii sportom jak piłka nożna, piłka ręczna czy gimnastyka.