PALAMAR: SOSNOWSKI BYŁ ZDOLNYM UCZNIEM

Lubomir Palamar, były trener polskiego pretendenta do tytułu WBC w kategorii ciężkiej, Alberta Sosnowskiego (45-2-1, 27 KO) opowiada swoich początkach współpracy z "Dragonem" oraz o tym, jakich elementów ringowego rzemiosła zdążył nauczyć 31-letniego dziś pięściarza. Wyjaśnia również, dlaczego drogi obu mężczyzn musiały się w pewnym momencie rozejść, pomimo wzorowych relacji na linii trener-zawodnik.
 

Blik.ua: Lubomirze Grigoriewiczu, czy Albert Sosnowski swoją pierwszą przegraną w zawodowej karierze z Kanadryjczykiem Arturem Cookiem poniósł już wtedy, gdy był Pan jego trenerem?
Lubomir Palamar: Nie, współpracę z nim rozpocząłem dopiero po tej porażce. Albert przegrał z Cookiem 17 marca 2001 roku w Budapeszcie przez nokaut w 9. rundzie. Stawką tego pojedynku był tutuł młodzieżowego mistrza świata WBC. Po tej walce z Sosnowskim nie chciał pracować żaden szkoleniowiec – wszyscy uważali, że nie ma on już czego szukać na zawodowym ringu. Mówiono, że Albert upadł i już się nie podniesie. Wobec tego wspólną pracę rozpoczęliśmy tak naprawdę od zera.

- Oceniając całość, nieźle wam ona wyszła - pod Pańskim kierownictwem Sosnowski wygrał piętnaście kolejnych pojedynków.
LP: Dałem mu odpowiednią szkołę. Albert w ogóle nie potrafił boksować z mańkutami. Szwankowała też technika jego ciosu. Jednak Sosnowski okazał się być bardzo chętnym i zdolnym uczniem. Bardzo szybko się uczył. A propos, na sparingi często zapraszaliśmy ukraińskich bokserów.

- A czy cechy Alberta jako człowieka również były takie, jak należy?
LP: Absolutnie. W niedzielę przychodziłem do jego domu – jego rodzice zapraszali mnie na obiad. Siedzieliśmy, obcowaliśmy ze sobą. Żartując, nazywałem go moim dzieckiem, on mnie zaś - swoim ojcem.


- Dlaczego więc rozstał się Pan z nim w 2004 roku?
LP: Jego promotor, Krzysztof Zbarski próbował zaoszczędzić na wynagrodzeniu trenera. Pracowałem z Albertem tylko w czasie jego przygotowań do walk – przyjeżdzałem na jeden miesiąc, potem znowu. Płacono mi około 300-400 dolarów miesięcznie. A kiedy złożyłem zapytanie o podwyższenie zarobków, Zbarski wolał zatrudnić innego szkoleniowca, który zgodziłby się pracować za takie pieniądze. Sosnowski w tej sytuacji o niczym nie decydował. Mnie akurat trafiła się oferta z Iranu, wyjechałem do Azji. Później wróciłem do mojego rodzinnego miasta. Obecnie moje trenerskie doświadczenie nie jest wykorzystywane. Szkoda.