ROZMOWA Z CHRISEM ARREOLĄ

„Najpierw na pięści, później na polskie piwo”

 „Ja muszę powiedzieć Adamkowi, że jak następnym razem ktoś go się zapyta dlaczego jest takim niby małym ciężkim, niech od razu wali tego co pyta w łeb. Jak gość będzie leżał, już nigdy tego nie usłyszy” – mówił Chris Arreola, kiedy po konfererencji prasowej w kalifornijskim Ontario usiedliśmy porozmawiać o najbliższej walce z „Góralem”. Jeszcze wtedy nie wiedziałem, że komentując jego kwietniową walkę z Adamkiem, sławny Bernard Hopkins postawił „zdecydowanie” na Adamka. Tym razem pytania na temat opinii „Kata” zabrakło...

- Zapowiadasz, że wyjdziesz walczyć z Tomkiem bardzo odchudzony, mając nie więcej niż 240 funtów. Powinienem  traktować to poważnie?

Chris Arreola: Gdzie tam, zapomnij. To była konferencja prasowa, coś trzeba było powiedzieć. Ile będę miał 24 kwietnia, tyle będę miał. Nie ma znaczenia ile ważę.

- Nawet ci, którzy krytykują  ciebie za to, że nie lubisz diety przyznają, że bez względu na to ile wnosisz na wagę ciągle idziesz do przodu, nie tracisz kondycji, cały czas masz mnóstwo energii.

CA: Dziękuję, może chcesz zostać moim trenerem bo widzę, że dogadamy się bez trudu i nie będziesz zaglądał mi w talerz? (śmiech).Miałem takich co się mnie czepiali, kazali co 20 minut wskakiwać na wagę. Już ich nie ma. Potrzebuję moich enchilladas, lodów, dobrego piwa i smażonego kurczaka, żeby normalnie funkcjonować. Będę jadł to co chcę i ciężko pracował. Jakbym się opierd... na treningach, trener może po mnie jechać ile chce. Ale nie z to co jem.

- Próbowałeś polskiego jedzenia?

CA: Nie, a można gdzieś  tutaj coś waszego przegryźć?

- Ja nie byłem, ale kolega z „Ringu” mówi, że za godzinę z kawałkiem moglibyśmy  jeść w Santa Monica w restauracji „Warszawa”. Ta nazwa oznacza stolicę Polski. Tomek czułby się jak u siebie w domu, ty byłbyś w Kalifornii...

CA: Teraz nie dam rady, ale umawiamy się tydzień przed walką albo zaraz po. Najpierw wy zjecie coś mojego, później spotykamy się w Santa Monica na polskim jedzeniu i polskim piwie.

- Jesteś jeszcze bardziej rozluźniony niż zawsze, w znakomitym humorze. Bo uważasz, że  nie masz cię czego obawiać walcząc przeciwko Adamkowi?

CA: Nie, zupełnie nie dlatego. Ja normalnie jestem wesoły chłopak, a wszystko co widziałem w wykonaniu Polaka sugeruje, że to będzie niezły łomot z obu stron, a ja to lubię, tego mi brakuje. Dzięki Bogu, że jestem bokserem i mogę się wyżyć na ringu. Ja muszę przy okazji powiedzieć Adamkowi, że jak następny raz ktoś go się zapyta dlaczego jest takim niby małym ciężkim, niech od razu wali tego co pyta w łeb. Jak gość będzie leżał, to już nigdy tego nie usłyszy.

- „Góral” jest wzrostem taki sam jak ty. Przed chwilą staliście na prezentacji, żadnych fotoszopów nie było.

CA: Też się trochę  zdziwiłem, jak stanął twarzą w twarz. I na szpilkach nie był... Chudszy jest, drobniejszy, ale jak mógł walczyć w 175, nie mam pojęcia. Może za dużo się naoglądałem jego walk z Briggsem, taki mi został niewielki w pamięci.

- To są walki Adamka jakie do tej pory oglądałeś? Z Briggsem?

CA: Te dwie plus walkę  z Estradą. Resztę zacznę oglądać za kilka dni.

- Jesteś przekonany, że Tomek będzie unikał z tobą otwartej wojny, bo w tym jesteś lepszy, bijesz mocniej.

CA: Tak będzie, nikt mnie nie przekona, że on się będzie tłukł ze mną cios za cios. Ma mocną szczękę, to przyznaje, ale  dajmy sobie spokój, nikt normalny nie stoi na nogach jak dostaje z prawej strzał na szczękę od faceta mającego 250, 260 funtów. Nie ma takich szczęk, nawet w Polsce. Do tej pory nikt go jeszcze nie trafił z taką siłą jak ja to robię. To jest fakt.

- Powszechna opinia wśród fachowców jest taka, że Adamek jest lepszym technikiem, a ty bijesz mocniej. Że to będzie to pojedynek techniki i siły. Zgadzasz  się?

CA: Nie do końca. Ludzie nie doceniają faktu, że potrafię boksować, że umiem złożyć do kupy parę uderzeń, zablokować, walnąć z kontry. Ludzie pamiętają tylko nokauty, nie widzą nic innego. Adamek będzie chciał mnie unikać, nie wchodzić do narożników, uciekać od lin, ale ja wiem, że jest w nim coś takiego jak we mnie, kiedy podczas walki coś mu się zapala w głowie i myśli: „Pierd... taktykę, chcesz się walić, to się walimy”. Na to liczę, na polsko-meksykańsko-amerykański łomot.

- Na trybunach też?

CA: Wiesz co, wcale bym się  nie zdziwił, jakby było po połowie, 5 tysięcy moich i 5 tysięcy waszych. Może tak  być.

- Co najbardziej cenisz w Adamku, co jest jego największą zaletą?

CA: Spokój, ten Polak jest nie do rozgryzienia. Kamienna twarz, te oczy nie pokazujące nic, jakbyś patrzył w studnię. Nic go nie rusza. Umie wygrywać walki o tytuł, ma dwa, a ja żadnego bo Kliczko mi nawalił, nie dałem rady. No i ma jaja jak balony, twardziel straszny, że po tylko dwóch walkach w ciężkiej chce walczyć z kimś takim jak ja. No ale ma tą walkę ze złamanym nosem. Lubię takich gości,  nie jakichś zdechlaków, co dużo gadają, a później na ringu robią w gacie. Nas dwóch i na ulicy by nam nikt nie podskoczył.

Rozmawiał  w Ontario: Przemek Garczarczyk